Polderwandeling Maasland
6 mei 2012 Aad van Uffelen
Wandel mee over mijn Westlandse geboortegrond
De wandeling nr 4 van MiddenDelfland, de Polderroute, gaat door Maasland en Maassluis. Vandaag hebben we die route grotendeels gelopen en, het is puur genieten. Zowel per openbaar vervoer, per fiets als per auto prima bereikbaar. Bij Maasland is het gemakkelijk en gratis parkeren.
De wandeling voert zowel door de oude kernen als door het weiland, langs sloten en oude bomen. Hier ben ik geboren en opgegroeid, toen nog weidse polders. Veel is weg, maar veel is ook nog herkenbaar. Dat begint al bij de Kluiskade waar mijn ouderlijk huis stond en de tuin van mijn vader was. Het huis is weg, er staat nu een villa en de tuin is volgebouwd met dure huizen.
Het eilandje van mijn vader ligt er nog compleet met de oude perenbomen. Ook buurman, boer Ammerlaan zijn land is volgetoverd met huizen en nog eens huizen. Langs het paadje staan nog de oude beuken en verderop het eilandje van mijn oom Geer Mil. Daar groeien nog steeds in het natland rietorchis, kievietsbloem en zomerklokje, allen beschermde bloemen. Zijn huis staat er nog. Vroeger was hij een van de meest innovatieve tuinders.
Door ga je het oude hart van Maasland en natuurlijk even een rondje om de kerkring en dan over het bruggetje verder op de route. Via de Commandeurskade langs het oude kerkhof en dan op naar het Dijkpolderpad. Ja, echt dwars door de nog resterende Maaslandse weilanden.
Miljoenen paardenbloemen heten je welkom, net als een 30-tal zwanen die zich tegoed doen aan het malse gras. Gelukkig hadden ze geen jongen anders moet je oppassen, waarschijnlijk een groep mannetje? Verderop wordt het pad smaller en duik je nog dieper tussen de paardenbloemen.
Tot je bij een tuinder uitkomt vlak bij de Westgaag. Daar graasde een kudde jonge koeien, maar… vergezeld van een enorme stier (de zwartbonte op de foto) En dan moet je oppassen. Normaliter doen ze niets, maar zo een jonge reus wil nog wel eens zijn spierballen tonen! Tussen de koevlaaien door het laatste stukje gelopen en dan kom je op de Westgaag.
Via het tunneltje loop je naar de Maasdijk, de oude zeewering en dan loop je onderlangs over de Weverskade, tenminste als je zoals wij de korte route neemt (ca. 9 km) De Weverskade is een uniek stukje oud Maassluis vol oude bomen, eindeloze rijen knotwilgen, mooie boerderijen en huizen. Uiteindelijk kom je bij Maassluis en dan steek je natuurlijk even door naar de Markt. Via de Zuidvliet loop je terug naar Maasland.
Een paar uurtjes lopen door dit mooie, maar zwaar onder druk staande gebied, is een puur genot.
Waarom onder druk? Het stuk land bij Lely langs de Weverskade zal geheel worden volgebouwd helaas. Die oude landerijen verdwijnen en dus het karakteristieke schaarse weidelandschap. Aan de Maaslandse kant is het voorlopig veilig, maar hoe lang nog?
Het groene hart versteent allengs!
Het advies is heel snel deze wandeling te lopen, nu het nog kan. Van half maart tot eind mei is het op zijn mooist, maar daarbuiten natuurlijk ook de moeite waard.
Glyfosaat of Roundup wordt onder diverse merknamen verkocht. De werkzame stof glyfosaat blokkeert de vorming van enzymen, wat onmisbare bouwstenen van de plant zijn. Een deel van de Glyfosaat bindt zich aan bodemdeeltjes en breekt niet meer goed af (net als DDT destijds). Omdat Glyfosaat al langdurig in voedselproductie wordt gebruikt en ook mensen hoge doses binnen krijgen zijn in de toekomst grote problemen te verwachten. Het bodemwater raakt verzadigd. Kikkers gaan er aan dood en vissen lopen immuunschade op. Het middel is ook een groot toxicologisch risico voor algen. Glyfosaat geeft volgens onderzoek verhoogde risico’s voor lymfklierkanker, miskramen, oogproblemen, diaree, ADHD etc. Zeer gevaarlijk dus ook voor de mens!
Wandel mee over mijn Westlandse geboortegrond
De wandeling voert zowel door de oude kernen als door het weiland, langs sloten en oude bomen. Hier ben ik geboren en opgegroeid, toen nog weidse polders. Veel is weg, maar veel is ook nog herkenbaar. Dat begint al bij de Kluiskade waar mijn ouderlijk huis stond en de tuin van mijn vader was. Het huis is weg, er staat nu een villa en de tuin is volgebouwd met dure huizen. 
Miljoenen paardenbloemen heten je welkom, net als een 30-tal zwanen die zich tegoed doen aan het malse gras. Gelukkig hadden ze geen jongen anders moet je oppassen, waarschijnlijk een groep mannetje? Verderop wordt het pad smaller en duik je nog dieper tussen de paardenbloemen. 
Tot je bij een tuinder uitkomt vlak bij de Westgaag. Daar graasde een kudde jonge koeien, maar… vergezeld van een enorme stier (de zwartbonte op de foto) En dan moet je oppassen. Normaliter doen ze niets, maar zo een jonge reus wil nog wel eens zijn spierballen tonen! Tussen de koevlaaien door het laatste stukje gelopen en dan kom je op de Westgaag. 
Een paar uurtjes lopen door dit mooie, maar zwaar onder druk staande gebied, is een puur genot. 
