Duurzaam, wat bedoel je?

Dit artikel verscheen eerder op 1 mei 2013 Publicatie in deze blog op 14 mei 2014

Duurzaam, wat bedoel je?

In dit artikel profileer ik standpunten richting duurzame aarde, het verloren gevoel met de natuur, het machtsgebeuren en verrijking van de elite. Ik stel mij ook de vraag wat we moeten doen om nieuwe kansen te scheppen voor een leefbare toekomst…

Waar het echt om gaat!
Er wordt veel over ‘Duurzaamheid’ en ‘Groene aarde’ geschreven en gepocht met duurzame bedrijfsvisies. Vaak dekt de vlag de lading niet. Maar waar gaat het nu echt om? Kan het zijn dat we dan uitkomen bij de noodzaak dat we er alles aan moeten doen om onze aarde zo achter te laten dat ook onze achterkleinkinderen etc. ook nog met kwaliteit een mooi leven kunnen hebben.
 

Werken aan duurzaamheid is dus feitelijk ‘de wil’ om hen toekomst te geven. Daarom moeten we niet zelfzuchtig de aarde nu uitputten en vernielen. De weg naar Duurzaamheid begint vanuit intrinsieke motivatie en zorg.

Kleinburgerlijk denken

Ik vrees echter dat in het vaak kleinburgerlijke en lokaal gerichte egocentrische denken de focus vooralsnog is gericht op het eigen Ik en de vraag hoe het eigen belang en persoonlijk materieel bezit kunnen toenemen. Voor (politieke) leiders speelt daarbij vooral ook de vraag hoe men ‘historische sporen’ kan nalaten als bewijs van hun bestaan. Veel activiteiten zijn beslist noodzakelijk in de maatschappelijke organisatie, maar is het niet zo dat alles tijdelijk is en vaak door ijdelheid gedreven. Een besluit geldt slechts tot het wordt herroepen door een nieuw besluit, en dat is vaak sneller dan gedacht!

Visie en doel moeten vooral gericht moeten zijn op de ontwikkeling van een zelfbewuste positieve collectiviteit van het volk met de focus op een leefbare groene, duurzame wereld. We moeten ook denken voor na ons eigen tijdelijk bestaan en niet nu de aarde verprutsen…  Er is maatschappelijk draagvlak en samenwerking nodig om duurzame groene groei mogelijk te maken.

De verloren link
De verloren link met onze oermoeder, de natuur, moet worden hersteld want daar ligt de grootste bedreiging voor de mens. De zee is over luttele jaren leeggevist en top-predatoren als de tonijn verdwenen, met als gevolg dat er een groene algensoep overblijft. Waar prooien jagers worden ontploft het ecosysteem. 

Ook verdwijnt het levenbrengende oerbos in hoog tempo en daarmee de bomen en planten die ons van zuurstof, voedsel en medicijnen voorzien en die een leefwereld vormen voor dieren, vogels en insecten. Van de meeste planten kennen we de geheimen nog niet eens. Schaamteloos plunderen we op grote schaal, zowel op als in de aarde, die raakt uit balans, de biodiversiteit is in verdrukking. 

De klimaatverandering van de aarde gaat sneller dan gedacht. In harmonie met de aarde leven is de essentiële voorwaarde voor een duurzame toekomst. Maar daar is nog lang niet iedereen van overtuigd en velen weten dit niet eens.

Macht anders verdelen
De mens overheerst als soort de aarde, maar miljarden worden via religies en machtmisbruik nog onderdrukt en leven zonder hoop en toekomst. Wanneer komen die in verzet en wat gebeurt er dan?

De Occupy beweging vroeg aandacht om dingen ‘anders te doen’, met demonstraties tegen hebzucht, zelfverrijking en tegen sociale en economische ongelijkheid. Er is zorg voor afbraak van sociale en economische verworvenheden (hoewel daar wat op is af te dingen). Er is groeiend verzet tegen de onzichtbare macht van het internationale bedrijfsleven en tegen door lobbyisten aangestuurde politieke instituten als de EU. Machthebbers liggen onder vuur. 

De vage politieke besluitvorming wordt in toenemende mate gezien als een bedreiging voor de democratie. 99 % wordt geregeerd door de rijkste 1 %. Voorbij wordt gegaan aan de ellende van de miljoenen die minder dan 1 dollar verdienen. De Wereldbank hanteert als armoedegrens een droevig inkomen van 1,25 dollar per dag! Hoezo duurzaamheid en rechtvaardigheid?

Duurzame toekomst maar hoe?

Het keerpunt komt wel in zicht. Tegenstanders van duurzaamheid zijn bezig met achterhoede gevechten. De wal gaat het schip keren of anders gezegd… ‘the earth fights back’… We moeten naar een duurzame visie en een strategie die leidt tot bevrijding van ellende. We moeten de duurzame opbouw van een harmonieuze menselijke en duurzame samenleving nastreven.

De krankzinnige overbevolking moet worden gestopt. We zuigen nu als niets ontziende parasieten onze aarde leeg. Elk jaar 75 miljoen mensen er bij is een armageddon.
 

In 1804 waren er pas 1 miljard mensen op aarde, in 2012 al 7 miljard en in 2045 mogelijk  9 a 10 miljard, de verdubbeling gaat steeds sneller. Gaat deze explosie door dan zijn er over 750 jaar 200.000 miljard mensen. De bevolkingsdichtheid is dan 1,38 miljoen per km². De aarde kan het nu al niet aan en loopt volgens deskundigen ten einde als er (over luttele jaren) ca. 10  miljard mensen zijn. Dan stort het systeem in elkaar. Er is dan gebrek aan grondstoffen en drinkwater en het klimaat is onherstelbaar vernield.
 

Het huidige systeem maakt nog wel extreme verrijking van enkelen mogelijk, maar  het geeft geen oplossing de problemen in de maatschappij. Velen zitten nog in de eigen cocon en willen niet horen zien of weten. Wat wil je dan nog met duurzaamheid?

Bron:  www.scientias.nl/vraag-hoeveel-mensen-zijn-er-ooit-geweest/72606

Wat te doen

Er is een toenemende verscheidenheid aan kleine en grote initiatieven op duurzaamheid. Denk aan zonpanelen, biodiesel, FSC hout, veilige schoonmaakmiddelen, biovoeding enz. Het ene is meer dan het andere een positieve bijdrage. Maar er moet grootschaliger worden ingezet om de mens te kantelen richting duurzame leefwijze. Klimaatverandering houden we niet tegen als er niet echt een ommezwaai wordt gemaakt en dan zeker ook in het kader van bevolkingsbeperking.
 

De huidige verspillende en vervuilende economie moet een groene ‘aarde besparende’ economie worden. Dat betekent dat huidige economische systeem moeten dekoloniseren en kantelen naar een duurzame economie.
Roepen van Planet, People en Profit is niet voldoende zolang Profit leidraad blijft in het economisch denken. Biobrandstoffen zijn geen oplossing omdat het tot ontbossing leidt en toename van CO2 en Methaan. Compenseren van CO2 uitstoot met misdadig goedkope emissies leidt niet tot een gezondere aarde, maar maakt het nog slechter. 

Vervuilers moesten gaan betalen, maar nu verdienen ze dik aan deze handel. De markt en de vervuilers zijn de dominante factoren in een verspillingeconomie en politici doen hier niets aan, die laten zich door de lobbyisten en de macht van het geld inpakken.

Groei en uitstoot

Planet, People en Profit moeten een samengaan worden tussen ecologie, economie en sociaal welzijn. Ik vraag mij af of de huidige maatschappij- en economische modellen wel de juiste zijn om oplossingen te realiseren? Zolang de multinationals en de ontelbare lobbyisten via de politiek hun doelen bereiken en foute producten kunnen blijven produceren komt het niet goed.

Je kunt niet hebberig blijven groeien en ook de uitstoot terugdringen. Meer mensen kopen meer spullen dus dat is groei en vervuiling. Ik geloof wel in een groene economie, maar dat kan niet zonder sterke groene wetgeving plus opvoeding en onderwijs zodat mensen het gaan begrijpen. Welvaart is belangrijker dan welzijn, moet worden; welzijn is belangrijker dan welvaart… 

De Club van Rome had het bij het juiste eind in de jaren ’70  Er is een einde aan de groei… en dan is minder mensen en minder consumeren met duurzamere producten wel een groot deel van de oplossing… Dat is overigens geen slechter leven!

Een andere koers
De bakens moeten nu worden verzet. Nu we weten dat met een verdere uitputting en vervuiling van onze aarde er geen toekomst is moeten we samen een bijdrage gaan leveren aan wat echt belangrijk is. Die toekomst is vandaag al voorbij als we nu de bakens niet drastisch verzetten, als we nu niet kiezen voor duurzaamheid, samenwerking en rechtvaardigheid.

Er is een grote cultuurverandering nodig op Links, in het Midden en op Rechts. Er moet een waardevolle democratie komen waarbij niet de kleinste meerderheid de grootste minderheid onderdrukt. Er moet worden gestreefd naar oplossingen die voor allen het beste zijn en waarbij een gezonde aarde, mens en dier kan blijven voeden. 

Politieke meerderheden van slechts 51 % leiden niet tot een gewenste toekomst en is een vorm van uitsluitingdemocratie. Het debat moet weer zin en waarde krijgen en valide argumenten moeten de uitkomst gaan bepalen. Planet, People en Profit moeten leidraad worden; in die volgorde.

Helaas staan veel huidige leiders en topmanagers de noodzakelijke verandering in de weg. Zij zijn de kern van het probleem van de vernieling van de aarde en de neergang van de maatschappij, mens en dier zijn daar de dupe van. Misschien staan we aan de vooravond van het einde van het tijdperk van egocentrische macht. 

Feit is dat doorgaan op de huidige manier leidt tot een aards armageddon. Alle dogma’s moeten overboord en we moeten op weg naar wat juist is, waarbij een leefbare gezonde aarde het uitgangspunt moet zijn. Echte welvaart, daar gaat het om. 

Geluk voor ieder en toekomst voor hen die na ons komen! Centraal moet staan dat we niet meer over mensen praten, maar met mensen om samen de problemen op te lossen.

© auteur; Aad van Uffelen
Naaldwijk                 

Duurzaamheidsexpert
Mede oprichter Platform Duurzaam Westland