Overpeinzing van een politiek landschap

Overpeinzing van een politiek landschap

Aad van Uffelen - Naaldwijk     22 september 2013

In de politiek wordt je aanbeden, geliefd, bestreden, verwenst of zelfs gehaat! En tegenwoordig ook nog vaak genegeerd omdat steeds meer burgers/kiezers zeggen dat men toch maar doet wat men zelf wil daar in de politiek en het lijkt er vaak nog warempel op ook.


Politiek heeft volgens mij als primaire functie ‘’perspectief bieden’’ aan het volk. Daarmee mag worden verstaan: een positieve toekomst, kansen, mogelijkheden voor werken, wonen, recreëren, dus ‘’leven in een leefbare gezonde en veilige omgeving’’. En dat in het kader van een betaalbare samenleving. Iedereen heeft in het leven perspectief nodig, oud en jong, en zeker voor jongeren die nog aan het begin staan is dit essentieel om een gelukkig leven op te bouwen.

De macht is bepaald
Natuurlijk moet er een goed onderscheid zijn tussen kapitalisme en de vrije markteconomie, maar wie weet hoe het zit? Misstanden zoals onevenredig overmatig vette betalingen en exorbitante beloningen aan bestuurders en hun vazallen, en het toeschuiven van klussen aan bekenden, of ongelijke behandeling, behoren tot de irritante uitwassen.
Nog los van de vaak overbodige banen in de top. Kapitalisme is op zich prima, en het lijkt er op dat er nog geen beter systeem is, maar het is feitelijk ook een vorm van grof geweld van de allesbepalende lobbymachines en de macht van het grootkapitaal.
Feitelijk wordt de wereld daardoor geregeerd en nergens anders door. Niet alleen Brussel, maar zelfs lokale politiek wordt hierdoor beheerst. Als dat leidt tot een rechtvaardiger systeem en een voldoende eerlijke verdeling van ons gezamenlijk bezit, ‘’de aarde’’ dan is er niets mis mee. Het is nu zo dat vooral enkelingen, en een beperkt aantal superorganisaties/bedrijven de oogst binnen halen en de kruimels voor het volk zijn!

De staat en de gemeente op lokaal niveau moeten organiseren, reguleren en zorgen dat het volk op een eerlijke manier wordt bediend. De feiten zijn anders, daar banken en bepaalde sectoren zoals de energie-industrie, de landbouw het voor het zeggen hebben, zij hebben de sterkste lobby.
Alleen Brussel bezwijkt al onder meer dan 5000 belangengroepen en 15 tot 25.000 lobbyisten en jaarlijks wordt er meer dan een miljard uitgegeven aan lobbywerk. Kassa, ook voor de dames en heren politici, die hier beter van worden, zo mag je aannemen. J
e ziet dan ook politici later zich wentelen in vette banen met status…  Hoe zou dat nu komen? Brussel is niet voor niets een paradijs van achterkamertjes- en wandelgangenpolitiek, ofwel een politiek machtshuis waar grote bedrijven deals sluiten tijdens overdadige lunches en wat niet meer!

Onvrede groeit
Je ziet overal een toenemende onvrede en verontwaardigdheid bij de burger, de consument.  De overheid doet daar niets aan, maar maakt het nog erger. De overheid is vooral chaotisch en paniekerig bezig geld uit de burgers te persen om de miljarden die ze jaren lang te veel heeft uitgegeven te dekken.  Niemand die ooit ter verantwoording wordt geroepen!

Consumenten zijn op drift, wisselen steeds vaker van energiebedrijf en kopen gemakkelijker via Internet. Vooral omdat lokale service en kennis vaak te kort schiet versterkt dit deze kooproute. Prijs, service en kwaliteit vormen nog steeds een magisch trio en dat wordt vaak vergeten door de winkelier of het horecabedrijf. Maar ook de overheden weten niet meer wat dit politiek gezien betekent. Consumentenorganisaties worden machtiger en leggen misstanden bloot. Liberalisering van veel staatsbedrijven mag je als mislukt beschouwen daar alles alleen maar veel duurder wordt, terwijl anders was beloofd! Van eerlijke concurrentie is geen sprake, wel van handjeklap door de grootbedrijven waardoor prijzen kunstmatig hoog blijven. Kijk ook eens wat bijv. een uienteler krijgt voor een kg en wat dat in de supermarkt kost. Vele honderden procenten worden er op verdiend. De consument gaat dit niet langer pikken.

Duurzaamheid gaat bepalen
In het hele spel van macht en geld vergeten vooral de politici dat een snelle kanteling naar een duurzame samenleving en economie de nieuwe motor voor de toekomst is. Niet kantelen betekent dat er sowieso geen toekomst meer is. We kunnen niet door gaan op de aarde verspillende uitputtende manier van nu. Het oude denken moet plaats maken voor nieuw duurzaam denken en dat is voor de huidige generatie kokerkijkende egocentrische politici niet eenvoudig. Men is teveel met de waan van de dag en het eigen ego bezig om het echt belangrijke te kunnen waarnemen, al zou men het willen!

Toch zal men de komende paar jaar het roer om moeten gooien of men wil of niet. De echte macht komt te liggen bij de consument die dit gaat afdwingen en gaat kiezen voor duurzaam, local for local, voor milieuvriendelijk, voor eerlijk en rechtvaardig. Men wil toekomst geven aan hun kinderen en hen die na hen komen.  

Jonge toplieden en politici, met visie, durf, gedrevenheid en kennis moeten die kanteling gaan realiseren en ze zijn ook lokaal zeker voorhanden, maar zit men niet in het netwerk dan krijgen ze geen kans. De gevestigde orde bepaalt vooralsnog de route, en dat klinkt niet hoopgevend. Lokaal zijn dat vaak ook nog eens de groenteboer, de gepensioneerde, de ambtenaar of een goedwillende huisvrouw of eerder afgedane politici of bestuurders, die het politieke spectrum bevolken. Een eerlijke vraag is; hoe zit het met hun kennisniveau en met welk resultaat doen ze hun ding of zit men vooral in de Raad voor eigen status, geld, als stemvee of zaalvulling?

Bieden lokale partijen kansen?
Veel lokale partijen hebben in tegenstelling tot de oude partijen geen ideologie, onvoldoende visie en te weinig strategische en communicatieve kennis. Men is soms spontaan ontstaan uit onvrede of om lokale doelen te bereiken. Burgers kunnen zo in het machtsspectrum een directe rol spelen. Soms tijdelijk en soms als blijvende partij. Vaak wordt het dan alleen een fractie die de zaken bepaald en is er een onvoldoende sterke partij/vereniging die de basis vormt voor een stabiele toekomst, dat vereist ook nogal wat inzet en daar zit de sleutel.

Te veel hangt af van de enkele persoon die populariteit geniet, vertrekt die of valt uit de gratie dan is het vaak gedaan met de pret.
Dit betekent dat ook lokale partijen een sterke vereniging met een politiek actief bestuur moeten organiseren en men moet dicht bij de kiezer  (burger/consument) blijven staan en met deze blijven communiceren. De partij moet dus met in haar kielzog de fractie, de pols van de maatschappij blijven aanvoelen. Daarbij moet sociale rechtvaardigheid vanzelf een belangrijk punt zijn.
Of men het snel door gaat hebben is echter nog maar de vraag! Goede en eerlijke politiek bedrijven is een intensieve baan welke ook veel vergt van de eigen normen en waarden. Voorwaar geen sinecure!

Politieke waarde
Ik geloof zeker in politiek, maar dan wel in een politieke waarde van mensen die zich dienstbaar opstellen, die zich verdiepen in de materie en de burgers daadwerkelijk serieus nemen. Ik geloof in politici die niet voor zichzelf dat ambt uitoefenen, maar voor de burger en die burger het gewenste perspectief kunnen bieden. Ik geloof in dat soort mandatarissen, maar of die er veel zijn mag worden betwijfeld.
Ook in een lokale Raad zitten volgens mij in meerderheid figuren die niet begrijpen wat het betekent als mandataris door het volk daar te zijn geplaatst. Eigen glorie en gewin zijn vaak al snel hun leidraad, omdat de cultuur nu eenmaal zo is. Alleen voor mandatarissen die hun vertegenwoordiging op de juiste manier, met kennis en onbaatzuchtig uitoefenen hebben recht op respect van de burger.

De maatschappijvisie moet eenduidig en helder zijn en politici moeten daarvan de boegbeelden zijn, en wel zeker de voorgangers. Zodra men kiest voor het grote geld, eigen belang voorop stelt, de waarden verkwanselt, politieke spelletjes speelt voor het eigen blazoen, dan is het afgedaan met de persoon in kwestie.

Politici die verschil willen maken moeten volgens mij een heldere te begrijpen visie hebben. Zij moeten vanuit de partij van waaruit men opereert een ideologie en duurzaamheidvisie als basis hebben en onverdroten hard werken om de doelen te bereiken. Daarvoor moet men niet alleen aimabel en aaibaar  en soms hard zijn, maar ook veel kennis en expertise bezitten of die willen opdoen.
Politici die dit niet doen of willen, redden het niet en dan zijn zelfs gladde praatjes niet voldoende om het volk te blijven overtuigen.