Samen werken aan een leefbaar, groen en mooi Westland!

Een blik op Westlandse Politiek en onze leefomgeving.

Als blogger/columnist schrijf ik over mijn geboortegrond, Het Westland. Een opinie, een essay, een verslag over cultuur, duurzaamheid, natuur, milieu, bomen, de tuin e.d. Keuzes maken, stelling nemen, bewustwording en verantwoording. Satire en/of humor kan een rol spelen.

donderdag, september 26, 2019

Geschonden aarde


Geschonden aarde
Aad van Uffelen, 26 september 2019

De walgelijk geschonden aarde,
met vuilstort en gif, reflecteert
de menselijke perceptie,
naar zijn eigen leefomgeving.

Vele jaren achteloos gestort menselijk afval,
rioolslib, bagger, asbest en ander giftig materiaal,
resulteerden later veelal in
schijnbaar idyllische landschappen.

Maar duizenden vuilstortplaatsen
en giftige bodemplekken,
 woekeren ondergronds en brengen
onherstelbare schade aan
het ecosysteem daar beneden.

Dempen met vuilstort van Westlandse
moerasoevers zoals van de Grote Gantel
en andere natte gebieden,
al meer dan 100 jaar terug,
kenmerkt domme treurigheid.
Alles gericht op een ''Grootse Glazen Stad''.

Maar ook baggerlozing op boerenland
en  in prachtige meren,
leidde niet tot massaal verzet.
Ik herinner mij de stank en beklemming op
de luchtwegen en prikkende ogen,
als vuilniswagens hun smerige troep
leegden in onze sloten;
want die moesten gedempt.

Het tijdperk van de wetrack en afscheid van onze
schuiten deed zijn intrede rond 1955.
Met liefde geteelde producten
werden voortaan niet meer over het water
naar de veiling gebracht.
De sloten moesten daarom gedempt en liefst
voor lage kosten, beter nog, gratis.
Grage vuilstorters en louche afvalfiguren
doken in het gat
en niemand wist welke troep zij
in onze bodem stortten.
Ik zag alles, vaten, asbest, kleding, verfblikken,
ja wat niet? Ook open vuilnisbelten waren
millieuschandalig.

Mijn Westlandse jeugd is gelardeerd met
een stinkende treurige woestenij.
De stort werd vaak ook bedekt
met een laagje teelaarde
zodat de niets vermoedende tuinder daar
zijn groenten op kon telen.
Bij demping van sloten om paden te maken
werd kolas als bovenlaag gebruikt,
een gifstof op zich, door het vele zwavel.

Feitelijk liggen zo vele percelen onland
met een zieke bodem
in ons zo geliefde Westland.
En, elders is het al niet beter. Overal werd
ons vuilnis vrijelijk gedumpt.
Een paar honderdduizend plekken  die
ook nu nog verontreinigde bodem veroorzaken.

Pas toen in 1980 Lekkerkerk kampioen
gifschandalen werd,
kwam pas wetgeving op gang.
Maar och, ondergronds kraait er geen haan naar!
In 2004 bleek dat er in NL 650.000
locaties ernstig verontreinigd waren
(lees... compendium leefomgeving)
Soms wordt gesaneerd, vaak geïsoleerd,
dat laatste levert toekomstproblemen op.
Veel land is niet meer geschikt als teelland,
maar ook niet voor natuur of recreatie.
 
Meeuwen, kraaien, ratten en een penetrerende stank
is wat mij rest aan mijn jeugdige herinnering van de
open vuilnisbelten, van de gedempte sloten
en de giftige baggervelden.

De prachtige tuindersgebieden van
mijn geboortegrond
zijn zo verworden tot een ondergrondse
armageddon. Men zegt wel 10.000 plekken,
vol aromatische koolwaterstoffen (PAK's),
anorganische verbindingen, cyaniden,
vluchtige gechloreerde koolwaterstoffen,
olie, zware metalen, dioxinen, asbest,
bestrijdingsmiddelen.
En dan ook nog verontreiniging via de lucht,
mest, ook van zieke dieren, industriële activiteiten,
uitstoot van verkeer en zo voort.

Locaties met bodemverontreiniging worden
alleen aangepakt als het directe risico's geeft.
Er is altijd een reden tot verdoezelen en niets doen,
of half doen, net alsof...
Intussen woed er een ondergrondse ecologische ramp.
Daar is de stikstofproblematiek nog niets bij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Westland

Westland
Mijn tuin.